Lamu

Mmmmh, Lamu...in één woord: vakantie. Er valt niet zo heel veel te vertellen, want we zijn ook niet zo heel actief. We slenteren een beetje van ontbijt, naar strand, naar lunch, naar koffie, naar internet cafe, naar versgeperste vruchtensap, naar kraakverse vis, naar hotel en dan de volgende dag weer en de dag daarna weer en dan weer...

Toen we aankwamen liepen we direct naar het hotel van onze keus, terwijl we gevolgd werden door een kleine groep mannen die ons wel wilden helpen, hoewel we geen hulp nodig hadden, natuurlijk. Aangekomen bij het hotel kregen we te maken met een zeer sjaggerijnige receptionist die pas een glimlach tevoorschijn zou toveren als wij zes dagen vooruit betaalden en een boottripje bij hem boekten. Nou, dan maar geen glimlach...De volgende ochtend keken wij ook sjaggerijnig omdat de matrassen er net zo goed niet hadden kunnen liggen. Met stijve gewrichten bekeken we de donkere lucht: wij hadden net voor die dag een Dhow-tripje (dhow=zeilboot) geboekt, maar dat viel lelijk in het water...Nou, dat begon allemaal lekker. Maar nadat we die middag een ander hotel hadden gevonden bij een lieve oude man met een knoop in zijn spierwitte baard klaarde de lucht op en kwam de zon tevoorschijn. Als domme blanke ben ik natuurlijk meteen in de zon gaan liggen bakken met als gevolg dat we de volgende dag op een terras in de schaduw moesten doorbrengen.

Omdat het mooie weer aanhield besloten we vandaag het dhowtripje over te doen en nu eens serieus aan de gang te gaan met dat vissen. Het was Jan-Lourens die regenachtige dag ook gelukt een lekker visje aan de haak te slaan, dus met mooi weer...Het idee is namelijk dat je in een mooi authentiek zeilbootje ligt te dobberen en dan met een nylondraadje, een loodje, een haakje en wat aas je eigen lunch vangt...ahum. Je kunt wel raden dat we een ietwat magere lunch hebben gehad! Zo hebben we dus een heerlijke week doorgebracht op Lamu, dat erg veel op Zanzibar lijkt, maar dan leuker, relaxter, zonder gemotoriseerd verkeer (alles gebeurt hier op en met ezeltjes, die er dan ook behoorlijk miserabel uitzien) en zonder grote luxehotels en patserige toeristen.

En juist dat laatste is ook de valstrik voor Lamu. De mensen hier willen hun pais en vree beschermen, maar zijn ook afhankelijk van de toeristen voor inkomens. Toen we vanmiddag terugkwamen van het boottochtje waren we nog niet binnen of we werden opgeschrikt door luid geschreeuw. Vanaf het dak konden we een grote groep mensen zien lopen door de straten, zwaaiend met stokken en duidelijk erg boos. Onze gastheer legde ons uit dat in een dorp verderop - waar de wat grotere hotels te vinden zijn - stukken land werden verkocht door de regering aan blanken om er hotels en dergelijke op te bouwen. Volgens de bevolking waren die stukken land geheel niet te koop. Daarbij kwam ook nog eens dat op die verkochte stukken land al mensen woonden die er natuurlijk zonder pardon uitgeknikkerd werden...Corrupte ambtenaren die stukken land meerdere keren verkopen? In het oude museum is in alle haast een spoedvergadering gehouden met de ambtenaren en politie en volgens mij was het antwoord bevredigend, want het is nu weer rustig.

Morgen hopen we nog een dhow-race bij te wonen en dan is het eigenlijk wel een beetje over. Morgenmiddag vliegen we naar Nairobi en zondagavond naar huis...Het was een heftige trip met heel veel ervaringen en indrukken. Ondanks alle ongemakken zo nu en dan hadden we het niet willen missen!