Mombasa & Malindi

Voor het laatste deel van onze reis hebben we besloten het rustig aan te gaan doen, te beginnen in Mombasa. In plaats van een 9 uur durende busreis of een 15 uur durende nachttrein, hebben wij gemeend ons te moeten verplaatsen met een vliegtuig(je). Wouw! Binnen een uurtje waren we van Nairobi naar Mombasa waar het ook meteen 15 graden warmer was.

Mombasa is heel erg druk... drukker dan Nairobi. Het is er ook erg moslim-achtig en op elke hoek van de straat word je door de toeters op de moskee vijf keer per dag aangemoedigd om je naar dit gebedshuis te verplaatsen. Nou ja, tenminste dat nemen we aan. De omroeper kan net zo goed over zijn schoonmoeder aan het klagen zijn...zo klinkt het namelijk wel een beetje. Maar goed, in Mombasa hebben we het precies dag uitgehouden, want de volgende ochtend zijn we al vertrokken naar Malindi. Er is gewoon niet zoveel te doen in Mombasa, behalve naar het strand gaan, en dat laatste kan dan weer veel beter in Malindi en omstreken.

Ons laatste lange ritje in een minibusje hebben we ook weer overleefd. Deze keer bleef de snelheidsmeter keurig op 80 hangen, en even dachten we nog dat ie werkelijk begrensd was, maar (dom, dom, dom), de meter ging gewoon niet verder. De werkelijke snelheid natuurlijk wel. In Malindi hebben we ons genesteld in een Luteriaans gasthuis, met een hele aardige mevrouw van de kerk. We moesten wel 's avonds om 10 uur binnen zijn en volgens de huisregels mochten we geen prostituees en alcohol meenemen. Nou ja, dat moest dan maar voor een keertje :-)

In Malindi was het wel behoorlijk winderig (het weer), dus echt uitgebreid bakken aan het strand was er niet echt bij. Als je daar al 10 minuten ging liggen had je ook al meteen drie zielige Kenianen met een handgemaakt souveniertje ontmoet die, nadat je verteld had dat je echt niks wilde kopen, nee ook geen safari of iets dergelijks, dan maar op de bedeltoer gingen en op je gevoel probeerden te werken. Een beetje vermoeiend, maar ach, je word wel wat harder na verloop van tijd.

De tweede dag in Malindi hebben we voor de allerlaatste keer een minibusje gepakt om ons heen en weer naar Watamu te laten scheuren. Voordat we instapten moest er eerst nog een stammenstrijd worden uitgevochten (geen idee waar het over ging, maar ze gingen wel bijna met elkaar op de vuist), maar daarna gingen we met een lekker snelheidje (de meter bleef op nul trouwens) naar Watamu. Onderweg gingen wij er even uit voor een bezoek aan de Gedi ruines. Dit is een van de oudste overgebleven ruines van een stad waarin de Swahili's hebben gewoond. We konden het paleis van de sultan nog goed onderscheiden van de rest, en ook van de zes moskees stond de fundering nog overeind (de toeters waren wel weg). Na die overdaad aan cultuur was het tijd voor het strand. We lieten ons met zo'n gezellige tuctuc afzetten bij de beste resorts van de stad en informeerden naar de mogelijkheden om te snorkelen. Nou de prijzen bleken in Engelse Ponden, dus dan weet je het wel. Maar toen we even later (net buiten de lijnen van het resort natuurlijk) op het strand lagen kwam er een lokale bootsman met een veel beter aanbod langs, zodat we een uurtje later toch nog konden snorkelen. En hoe! Er bleek een prachtig koraal te liggen met veel, echt leuke, kleurige en behoorlijk grote visssen.

De laatste dag in Malindi hebben we een beetje geleuterd want 's ochtends regende het. Net toen we besloten dan maar de stad in te gaan voor een koffie ofzo, begon de zon weer te schijnen en eindigden we toch weer op het strand.

Wederom via zo'n lekkere comfortabele aluminium vogel, hopen we onze reis te beeindigen op het heerlijk relaxte eiland Lamu. De eerste indrukken zijn zeer positief, maar tegen het einde van de week horen jullie natuurlijk meer.