Maun, 6 juni

De volgende dag stonden we dus vroeg en fris op en kregen gelukkig een lift naar de bushalte en, oh jubbel wat een geluk, daar kwam de bus al aan! Met rijen van drie aan een kant en rijen van twee aan de andere kant zat de bus al snel aardig vol. Helemaal omdat hij in elk dorpje stopte om mensen op te halen. Maar gezellig was het wel en we waren een hele attractie voor een heleboel mensen. Na ongeveer vijf uur in de zweet- en houtvuurtjeslucht te hebben gezeten kwamen we heelhuids aan in Maun. Onderweg werden we nog de bus uitgejaagd om al onze schoenen (inclusief de slippers in onze rugtassen) door een ontsmettingsbak te halen wegens mond- en klauwzeer.

In Maun zijn we niet lang blijven hangen en na een paar boodschapjes pakten we de minibus naar de camping. Vanaf deze camping vertrokken we de volgende dag voor twee dagen survivalen in de Okavango Delta. Een jeep kwam ons ophalen en na drie kwartier flink heen en weer geschud te zijn op zandwegen kwamen we aan in Boro, het dorp waar alle 'polers' (de gids/bomer) te vinden zijn. Volgens mij werd het vreemd gevonden dat we maar een nacht in de Delta wilden doorbrengen want het duurde even voor er een gids/bomer gevonden was. Daarna nog wat gesteggel over welke mokoro (boot) we zouden nemen, maar na een uurtje of zo was iedereen klaar en waren de spullen ingepakt...en daar gingen we!

Na ongeveer drie uur varen in alle rust en over heel helder water kwamen we aan op de plek waar we normaliter zouden kamperen. Maar alle plekjes waren al bezet! Uiteindelijk besloot onze gids, Kaiser, om een nieuwe kampeerplek te creeren met zijn bijl...of wij toevallig een schep bij ons hadden? Nadat Kaiser zich behoorlijk in het zweet had gewerkt konden we onze tent opzetten en lekker uitrusten. In de namiddag hebben we een wandeling gemaakt over het naburige eiland. Hoe groot was onze schrik toen wij opeens twee olifanten tegen het lijf liepen! Zelfs Kaiser was nerveus ('quickquick take a picture!') en weg waren we...pfff, spannend! Na een lekkere maaltijd doken we ons bedje in. Maar echt lekker hebben we niet geslapen. Wat een kou! Toen we de volgende ochtend weer in de boot stapten was deze bevroren...brrr...daar waren onze slaapzakjes niet tegen opgewassen.

Tijdens de ochtendwandeling vertelde Kaiser honderduit over de sporen die we tegenkwamen en toen stonden we opeens oog in oog met een hele kudde giraffes. Te voet hadden we ze nog nooit van zo dichtbij gezien. En toen was het al weer tijd om terug te gaan. Teruggekomen bij het kamp, tijdens het  inpakken, hoorden we luid gekraak en gesmak...er bleek een olifant 50 meter van onze tent zijn lunch te nuttigen. Het vuur dat we 's nachts brandend hadden gehouden was dus niet voor niets!

Terug in Maun (na een warmere nacht) besloten we de tocht naar Kasane toch maar in een keer te doen.  Dat bleek nog niet zo makkelijk. Om halfnegen zaten wij al braaf in de bus. Pas om tien uur vertrok deze, nadat hij tjokvol was gepropt. In Nata, waar we moesten overstappen, zei iedereen dat de bus echt zo kwam en dat we gewoon geduldig moesten wachten. Maar de bus kwam niet! Dus probeerden we een lift te krijgen. Na wel drie uur wachten en rondvragen lukte het eindelijk en mochten we mee met een zeer confortabele taxi-bus (met airco!). Onderweg stonden de olifanten langs de weg te grazen, wow, dat maakte de dag weer helemaal goed!