Het Zomba Plateau

Vanuit Liwonde NP kregen we een lift naar het busstation. Daar was het even zoeken, maar het busje dat naar Zomba ging vertrok meteen! Ongekende luxe in Malawi, daar zijn we nu wel achter. De rit was verder eigenlijk zelfs comfortabel te noemen, ware het niet dat iemand de slechte reputatie van het openbaar vervoer in Malawi weer bevestigde door drie, sterk naar rottende vis ruikende zakken naar binnen gooide. Maar dat was op het eind en toen stapten we al snel uit.

In Zomba gingen we direct op zoek naar een internet café. Via wat achteraf straatjes vonden we er een. Maar de verbinding was zodanig traag dat we alleen het hoognodige hebben gedaan en de site even hebben gelaten voor wat hijwas. Voordeel voor alle lezers: drie berichten voor de prijs van één! Na het internetten moesten we nog even naar de supermarkt, want op het plateau was geen restaurant aanwezig. Om bij de supermarkt te komen moesten we langs de taxi-standplaats. Nou dat hebben we geweten! Als vliegen op een pot honing kwamen ze op ons af. 'Hello, how are you? You need taxi? I give you good price! Where are you going?' En wij probeerden elke keer maar rustig uit te leggen dat we inderdaad een taxi nodig hadden, dat we naar het Zomba-Plateau gingen, maar dat we eerst boodschappen moesten doen en of we dus strakjes zelf niet langs konden komen...? Uiteindelijk bereikten we veilig de supermarkt. Daar bleef ik bij de tassen en zou Jan-Lourens de boodschappen doen. Terwijl we aan het doornemen waren wat we precies nodig hadden kwam er alweer een taxi-chauffeur op ons af...'hello, how are you...etc.' Verschil was dat deze meneer wel een heel aantrekkelijke prijs aanbood.

Nadat we de boodschappen gedaan hadden liepen we naar de taxi-standplaats om wederom belaagd te worden door hordes taxi-chauffeurs (overdrijven is ook een kunst), maar ik herkende onze meneer en we stapten in zijn taxi. We begrepen niet waarom de ander chauffeurs zo boos waren op hem (ze waren echt aan het schelden), maar hij legde ons uit dat er eigenlijk vaste prijzen waren afgesproken tussen de chauffeurs (hoezo vrije markt?) en dat hij daar nu ver onderzat...Tijdens het ritje naar boven werd hij zenuwachtiger en zenuwachtiger en vertelde ons dat hij nu misschien wel ontslagen zou worden, of erger nog, in elkaar geslagen en toen kwam de aap uit de mouw: konden we toch niet iets meer geven? Nou vooruit, dat konden we, maar alleen als hij ons zijn nummer gaf zodat we hem konden bellen als we het Plateau weer af wilden...pfff, Amsterdam is dus niet de enige plek waar ze taxi-oorlogen hebben!

Het Zomba-plateau was erg mooi. Zeer koud 's nachts, maar we kregen dikke dekens en 's avonds konden we koken op een knapperend haardvuurtje. We hebben die middag meteen een flinke wandeling van drie uur gemaakt en de volgende dag nog een van vier uur. Wat opviel was het aantal mannetjes dat daar bezig was met een bijl hout te kappen. Onze gids legde uit dat dat kappen zowel legaal gebeurde, als illegaal. In ieder geval werden er heel wat houtblokjes op gammele fietsjes naar beneden gebracht. Sommige mensen bleven wel zes maanden op de berg om hout te kappen. We hebben hun tenten gezien, niet meer dan wat palen met een vuilniszak eromheen en maar kappen en kappen en kappen...

Na twee dagen wandelen en frisse berglucht hadden we het wel gezien. Instant noodles zijn ook maar twee keer leuk. Via de baas belden we Toko, 'onze taxi-chauffeur' weer op en daar gingen we, op naar de bank! We hadden begrepen dat er nergens aan het meer pinautomaten, banken of andere betaalmogelijkheden waren, dus we moesten eens flink gaan flappentappen. De Malawische eenheid gaat niet verder dan 500 kwecha, dus als je dan 60.000 kwecha pint heb je een enorm pak geld in je handen...we hebben al dat geld goed moeten verstoppen. En toen waren we klaar om de rit naar Monkey Bay (onze eerste stop aan het meer) te beginnen...